uzaktan bakabilmek..

ya da uzağı görebilmek..

ben baktım cok uzaktan..

uzağını gördüğümü sandım üstelik..

sen hoşgeldin dedin buyur ettin,ben kalmak niyetinde olmadan uyuya'kaldım' güneşinin altında.

başka bi ses vardı orda.kapadım kulaklarımı.ama duyabildim.

sessizce öperek değil,kollarımdan sürükleyerek cekti gördüğüm rüyadan.

sen gözlerime bakmadan bişiyler anlattın.doğru cümleye gerek yoktu zaten.doğru olan yalnız bendim..hiçbirinizi duymadan peşimsıra gittim.

ben eskiden rüyalar görürdüm..her uykumda..dedim ya uzaktan bakabilirdim ben..

lakin şimdi bu kadar yakın olunca...

senden cok geceye ve buna ragmen sabaha..

gitmek gerek.dizlerinin dibinde uzanmış kirli bavulumu alıp kendime göçmem gerek..

ve sonra bambaska bir ses daha duyarsam uzun yolların üzerinde..

adımı söyle!

gerekli cümleleri başkaları biliyor zaten..

sen beni söyle..

ben dansımı mutlak bir kırmızıya dönüştürür,ve mutlaka dönerim gözlerine..