"Zordur köprüleri yakmak... Sıradan sabahların mahmurluğuna alışmışlar için, bir şafak vakti aniden geçmişinden ve bugününden vazgeçmek ve içinde her nasılsa saklanmayı başarmış bir yarın heyecanının kanadına tutunarak havalanmak cesaret ister. Kurulu düzen öylesine rahat, öylesine huzur doludur ki, ruhuna gömülü çocuğu, yıllarca kınında beklemiş keskin bir kılıç gibi uyandırıp dörtnala ileri atılmak, yaman bir karara dönüşür.
Zordur insanın onca zaman, bunca emekle kurduğu ne varsa hiçe sayıp, mağlup ama mağrur bir komutan edasıyla yeni seferlere niyetlenmesi... Bugüne yenik düşenler, yarını sadece hoş bir hayal olarak düşleyip, dünde yaşarlar. Bedel ödemeyi göze alanlar ise, yelkenleri atlastan gemilerle, arkalarında külden köprüler bırakarak meçhul bir istikbale doğru dümen kırarlar...
Yakılan sırat köprüsüdür. Geçer ve orada kalırsınız: cennetse cennet, cehennemse cehennem..."
çok üzgünüm..asla o olamaktan..o da üzgün olucak biliyorum,rüyalarından asla cıkamıycak dışarı..ne ben onu gorup ona benzeyen figurler yaratabilicem kendimde,mutlu olursun sanıp belki,ne o bi kez olsun uyandıgında gitmemiş olucak!
ne ben onun gibi olabilicem, ne o benim gibi..
3 yorum:
gibi gibilerle olmaya caliscaz ama gibi olamicaz!
kimse gibi olamicak gibi :) gibi olmayi kimse ister ki zaten gibi oldugu surece..
Saglam.
Post a Comment