yaz sıcagında bir soğuk rüzgar

önce pencerden girdi iceri..gariptir oyle sıcaktı ki tenim,esince oyle rüzgar buz kesildim sessiz kaldım karşıdaki ormanın yeşillerini izliyoken..
tüylerim ürperdi üşüdüm..

baktım rüzgara bir müddet görebilir miyim diye narin vucudunu..sonra iç çekişlerime aldandım,kandım tertemiz çekiciligine..koştum merdivenlerden aşagi..ardına takıldım..

yeşil fırfırlı etekleriyle elbisemin,düşmekten hiç korkmadan düştüm peşine rüzgarın..
beni kısa duvarlı demir parmaklıklı bir bahcenin icine götürdü..gri betonların arasına sıkışmış yalnızlıktan sıkılan eski tahta masaya dokundum..hayal miydi hepsi..düşünmekten yorulmadım oylece otururken..cocukken tanıdıgım seytan cicegini gordum..tüyleri kulagıma kacarsa ölürüm sanırdım..oysa şimdi elime alabiliyorum..ve rüzgar bütün o tüyden cılız yapraklarını savurup gidiyodu..beni de orda bırakıp..

ömrü ne kısa herşeyin..kelebegin..şeytan ciceginin..ağlamanın gülmenin..ve hatta sevmenin..

gözyaşlarının hayat cizgisi;bir yanak..
ölüme ne büyük tehdittir aslında yaşamak..